“Research shows that every time the size of a city doubles, innovation or productivity per resident increases by 15 percent. But when companies get bigger, innovation or productivity per employee generally goes down.” – Brian J. Robertson

Een pragmatisch model om een organisatie te besturen, waar verantwoordelijkheden laag in de organisatie liggen, er geen baas meer is en waar overleggen (zeer) strak verlopen. Dat is in een mini-notendop Holacracy.

Wat mij aansprak is dat binnen Holacrazy het volledig duidelijk wie waar voor verantwoordelijk is. Op de meeste plekken waar ik heb gewerkt is het nooit echt duidelijk. We weten bijvoorbeeld dat de ontwikkelaar verantwoordelijk is voor het installeren van de software op de testomgeving en gaan er vanuit dat de ontwikkelaar ook even een mail stuurt naar de testers dat ze de na de installatie kunnen starten met het testen. Doordat dit onduidelijk is, blijft dit werk soms ‘hangen’. De ene keer worden de testers geïnformeerd en een andere keer gebeurt dit niet.

Binnen Holacrazy is er een constante dialoog tussen bijvoorbeeld de ontwikkelaar en de testers en de spanning tussen het wel en niet informeren van de testers wordt besproken en weggenomen. (Het is een simpel voorbeeld, het gaat om het idee)

NB. Spanning: Het gevoel dat iemand heeft over het verschil tussen de huidige situatie en hoe het zou kunnen zijn. Deze spanning is binnen Holacrazy de brandstof voor verandering.

zie: wiki.holacracy/tension