Shuhari roughly translates to “first learn, then detach, and finally transcend.”

Het is een boek dat niet alleen verteld wat Scrum is en hoe het is ontstaan, maar het verteld vooral waarom Scrum is ontstaan. Dit wordt op een verhalende manier gedaan, vanuit eigen ervaringen van Jeff Sutherland en aan de hand van anekdotes.

Waar ik zelf een tijd mee heb geworsteld is het vraagstuk: hoe leert een Agile coach een team volgens de Scrum principes te werken? Moet de Agile coach het team aan de hand nemen en hun vertellen hoe ze moeten werken of moet een Agile Coach het team vrij laten in hoe ze de manier van werken een invulling geven?

Natuurlijk hebben teams de ruimte om een eigen invulling te geven aan hoe ze willen samenwerken en hoe ze denken de meeste waarde te kunnen toevoegen.Veel Scrum teams doen dit ook en veel Agile Coaches stimuleren dit ook; een team kan redenen hebben om bepaalde Scrum rituelen anders te doen en bijvoorbeeld de stand up op een eigen manier in te vullen. Ik ben er echter van overtuigd dat het verstandig is om als Scrum team eerst bijvoorbeeld een half jaar volgens ‘het boekje’ te werken, om er pas daarna een eigen invulling aan te geven. Ook legt het wellicht enkele beperkingen op, op deze manier leer je wel de basis van Scrum het beste. Deze beperkingen bieden structuur en houvast en zijn bovendien ook goed voor de creativiteit van het team, immers: beperkingen stimuleren creativiteit.

Jeff Sutherland legt een verbinding met een concept uit de Japanse vechtkunst genaamd: Shuhari. Shu-ha-ri kan grofweg vertaald worden naar: je zal eerst de regels moeten volgen voordat je de regels kunt breken en uiteindelijk je eigen regels kunt maken of iets spiritueler gezegd: je eigen regels kunt zijn.

Dit is natuurlijk maar een fractie van het boek en zeker niet het belangrijkste, maar het sprak mij aan. Probeer met je team eerst te leren hoe je volgens Scrum werkt voordat je de regels gaat aanpassen.